หนูน้อยวัยเยาว์ตัวหนึ่งไม่เคยพบเห็นสิ่งใดในโลกมาก่อน มันเกือบจะประสบเรื่องเศร้าอย่างมหันต์เมื่อออกไปเผชิญโลกครั้งแรก และนี่คือเรื่องราวผจญภัยที่มันเล่าให้แม่ของมันฟัง 

        "หนูเดินเล่นไปเรื่อยๆ อย่างสงบสุข แต่พอถึงตอนเลี้ยวหัวมุมไปยังลานข้างหน้า หนูก็เห็นตัวอะไรแปลกๆ สองตัว ตัวหนึ่งดูดีใจมาก สง่างามด้วย ส่วนอีกตัวเป็นอสุรกายที่น่ากลัวที่สุดเท่าที่แม่จะนึกออกเลยละจ้ะ แม่น่าจะได้เห็นมันจริงๆ

         บนหัวของมัน แล้วก็ตรงคอด้านหน้ามีชิ้นเนื้อสีแดงๆ ห้อยอยู่ มันเดินไปเดินมาไม่หยุด ใช้นิ้วเท้าคุ้ยพื้นดิน ทั้งยังตีแขนสองข้างกระทบข้างลำตัวอย่างแรง ทันทีที่มันมองเห็นหนูนะ มันก็อ้าปากแหลมๆ ของมันราวกับจะกลืนกินหนูเข้าไปงั้นแหละ จากนั้นมันก็ส่งเสียงร้องแสบแก้วหูซึ่งทำให้หนูตกใจกลัวแทบตายแน่ะ"

     พอจะเดาได้ไหมว่าเจ้าหนูน้อยของเราพยายามอธิบายถึงตัวอะไรให้แม่มันฟัง ไม่ใช่ตัวอะไรที่ไหนนอกจากไก่บ้านตัวหนึ่ง และพอดีเป็นสัตว์ตัวแรกที่เจ้าหนูน้อยเคยเห็น

           "ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าสัตว์ประหลาดน่ากลัวตัวนั้น" เจ้าหนูสาธยายต่อ "หนูคงได้ผูกมิตรกับสัตว์ที่ดูจะน่ารักและสุภาพอีกตัวไปแล้วละ มันมีใบหน้าอ่อนโยนเป็นขนหนาฟูและดูท่าทางสงบเสงี่ยมมาก แม้ว่าดวงตาของมันเจิดจ้าแวววาว ในขณะที่มันมองมาทางหนู มันก็แกว่งหางงดงามของมันไปมาทั้งยังยิ้มให้หนูด้วย"

        "หนูมั่นใจเลยละว่ามันกำลังจะเข้ามาคุยด้วยในตอนที่เจ้าอสุรกายที่หนูเล่าให้แม่ฟังกรีดร้องออกมา หนูก็เลยต้องวิ่งหนีเอาตัวรอดสุดชีวิต"

           "ลูกรัก" แม่หนูกล่าว "เจ้าตัวท่าทางสุภาพที่เจ้าเห็นไม่ใช่ตัวอะไรหรอกนอกจากแมว ภายใต้รูปลักษณ์ใจดีน่าคบหาของมัน มันตะปบพวกเราอย่างโกรธแค้นมานักต่อนัก ส่วนอีกตัวก็ไม่ใช่อะไรที่ไหน เป็นนกพวกหนึ่งซึ่งไม่มีพิษภัยใดๆ ต่อเจ้าเลยแม้แต่น้อย ในขณะที่เจ้าแมวเขมือบพวกเรา ดังนั้นเป็นโชคดีเหลือเกิน ลูกรักของแม่ ที่เจ้าหนีเอาชีวิตรอดมาได้ และตราบเท่าที่เจ้ายังมีชีวิตอยู่ จงอย่าได้ตัดสินใครจากรูปลักษณ์ภายนอกอีกนะจ๊ะ"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
อย่าได้วางใจแค่รูปลักษณ์ภายนอกที่เห็น

:: พุทธภาษิต ::
มาสฺสุ พาเลน สงฺคจฺฉิ อมิตฺเตเนว สพฺพทา
อย่าสมาคมกับคนพาลซึ่งเป็นดังศัตรูทุกเมื่อ

อยากรวยทางลัด มาลงทุนกับเราได้เลย #เฮียเก่ง999