ดร. เฟลิกซ์ มาร์กซ์ ผู้เขียนร่วม ภัณฑารักษ์สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเลแห่งพิพิธภัณฑ์เตปาปาตองกาเรวาแห่งนิวซีแลนด์ อธิบายว่ารูปร่างกะโหลกของวาฬหัวทุยแคระดูเหมือนจะถูกดัดแปลงให้กินพร่องมันเนย โดยวาฬจะว่ายที่ผิวน้ำด้วยปากของมัน เปิดอาหาร สิ่งนี้คล้ายกับวาฬไรต์แท้ที่มีขนาดใหญ่กว่ามาก ทำให้นักวิทยาศาสตร์บางคนเชื่อว่าวาฬสองตัวนี้มีความสัมพันธ์กันอย่างใกล้ชิด วาฬ ด้วยเหตุนี้จึงมีชื่อคล้ายกัน อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆ เชื่อว่าวาฬไรท์แคระมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดมากกว่ากับสายพันธุ์อย่างเช่น วาฬสีน้ำเงิน ซึ่งใช้ น้ำอึกใหญ่เพื่อรวบรวมอาหารแทนการพร่องมันเนย เขากล่าว เขารู้สึกยินดีที่สามารถใช้ประโยชน์จากพลังของจีโนมเพื่ออธิบายประวัติศาสตร์ของชีวิต