Beeley (1972)แสดงให้เห็นว่าลักษณะการขยายตัวของวัสดุเปลือกเซรามิกต่างๆ ได้รับผลกระทบอย่างมากจากปริมาณซิลิกาที่บรรจุอยู่อย่างไร นอกจากนี้ เขายังอ้างอิงคำพูดของ Carter ซึ่งแสดงให้เห็นว่าโลหะผสม Co-Cr ในแม่พิมพ์สำหรับการลงทุนจะหดตัว 1.6% เมื่อแม่พิมพ์อยู่ที่อุณหภูมิห้อง แต่น้อยกว่า 0.3% เมื่อได้รับความร้อนถึง 1,000°C Clegg and Das (1987) ประเมินปัญหาที่คล้ายกันกับแม่พิมพ์กระบวนการ Shaw โดยพบว่าขนาดเชิงเส้นของแม่พิมพ์ได้รับผลกระทบอย่างมากจากเวลาและอุณหภูมิที่ใช้ในการเผา โดยองค์ประกอบของเซรามิก และโดยขนาดของการหล่อที่ผลิตขึ้น  ในการสรุปปัญหาเชิงมิติของ แม่พิมพ์ เซรามิก ดูเหมือนว่าเป็นการยกย่องความทุ่มเทและความอุตสาหะของอุตสาหกรรม มากกว่าที่จะเป็นข้อดีที่แท้จริงของกระบวนการ ปัญหาทั้งหมดเหล่านี้อยู่ภายใต้ความอดทนเพียงพอที่ผลิตภัณฑ์ที่ยอมรับได้มักจะเป็น ทำ.