ประเด็นสำคัญสำหรับแพทย์อาวุโสคือความรู้สึกคิดถึงอาชีพการงานในช่วงแรกๆ เมื่อการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในสภาพแวดล้อมด้านการดูแลสุขภาพที่ร่างไว้ในบทนำไม่ได้ถูกนำเสนอ แมคโดนัลด์และเพื่อนร่วมงานของเธอโต้แย้งว่าแพทย์อาจใช้วาทกรรมย้อนอดีตเหล่านี้เพื่อตั้งคำถามและท้าทายกระบวนการสร้างความทันสมัย 13ความทรงจำเกี่ยวกับการทำงานหลายชั่วโมง ความเหนื่อยล้าอย่างมาก และการทำหัตถการใหม่ๆ แพทย์ ที่มีอายุมากหลายคนระลึกถึงความสนิทสนมกันในสมัยที่เป็นแพทย์รุ่นเยาว์อย่างมีความสุข อีกแง่มุมหนึ่งของความทรงจำคือการพูดคุยเกี่ยวกับผู้ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใดและตัวละครที่ยิ่งใหญ่กว่าชีวิตที่สามารถพบได้ในทางการแพทย์ พฤติกรรมที่อุกอาจและเย้ยหยันถูกนึกถึงด้วยความรัก แต่คิดว่าล้าสมัยไปแล้ว ความรู้สึกคิดถึงไม่ได้เป็นสากลอย่างไรก็ตาม การสูญเสียโอกาสและความทรงจำอันอ่อนล้าสำหรับบางคนถูกแต่งแต้มด้วยความเสียใจ แพทย์บางคนเคยพบเห็นการเลือกปฏิบัติและการกลั่นแกล้งอย่างโจ่งแจ้งในบางช่วงของอาชีพการงานของพวกเขา แต่หลายคนก็เพิกเฉยต่อสิ่งนี้